http://www.94dhgda.prv.pl/

Baron of Gilwell, gen. armii brytyjskiej, twórca skautingu, Naczelny Skaut Świata; syn duchownego anglikańskiego, profesora uniwersytetu w Oxfordzie i wnuczki admirała H. Nelsona.

W 1876-1910 był w czynnej służbie wojskowej w Indiach, Afganistanie, Afryce Południowej. i Anglii. Pracował także w brytyjskim wywiadzie w wielu krajach Europy.

W wojnie przeciw Burom wsławił się obroną miasta Mafeking. Od 1903 był generalnym inspektorem kawalerii brytyjskiej, a po osiągnięciu wieku emerytalnego zajmował się organizowaniem i szkoleniem armii terytorialnej w Wielkiej Brytanii.

W czasie służby w Indiach, od 1884 stosował nowe, własne metody szkolenia żołnierzy, w których znaczną uwagę przywiązywał do indywidualnego wyszkolenia, wyrabiania samodzielności i zaradności. Podczas obrony Mafekingu (1899-1900), obleganego przez ponad 7 miesięcy przez Burów, utworzono oddział chłopców do służby pomocniczej (łącznikowej, wartowniczej). Próba ta uświadomiła B.-P. możliwość powierzania młodszym chłopcom odpowiedzialnych zadań pod warunkiem poważnego ich traktowania.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii w 1902 B.-P. stwierdził, że jego książką Aids to scouting (Wskazówki do wywiadów) przeznaczoną dla żołnierzy interesowała się organizacja młodzieżowa. W celu lepszego dostosowania myśli zawartych w tej pracy do poziomu dzieci i młodzieży B.-P. zorganizował w 1907 obóz doświadczalny dla chłopców na wyspie Brownsea.

W 1908 wydał klasyczny podręcznik skautingu Scauting for Boys (Skauting dla chłopców). Zainteresowanie, z jakim spotkała się książka, spowodowało, iż B.-P. w 1910 zrezygnował ze służby wojskowej i całkowicie poświęcił się skautingowi; w tymże roku organizacja skautowa w Wielkiej Brytanii liczyła 100 tys. członków.

Wg B.-P. skauting powinien być szkołą wychowania obywatelskiego w kontakcie z przyrodą, powinien uzupełniać naturalne luki wychowania szkolnego przez rozwijanie charakteru, zdrowia i sprawności jednostki oraz jej wartości społecznej w codziennej służbie. Wskazując na źródła idei skautowej B.-P. przyznawał, że zawarł w niej nie tylko własne pomysły, ale wzorował się także na zwyczajach różnych narodów i ludów, jak Japończycy, Indianie, wykorzystał koncepcje filozofów i uczonych, a nawet reguły średniowiecznych zakonów.

W 1920 na I Jamboree B.-P. został wybrany na Naczelnego Skauta Świata. W 1912 ożenił się z Olave St. Clair Soames, również działaczką skautową, wybraną w 1930 na Naczelną Skautkę Świata.

Za pracę skautową otrzymał tytuł lorda - barona of Gilwell, a w posiadłości Gilwell Park został zorganizowany międzynarodowy ośrodek skautowy. B.-P. był odznaczony wieloma najwyższymi odznaczeniami brytyjskimi i innych krajów, w tym Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu "Polonia Restituta". Był świetnym rysownikiem. W 1939 wyjechał na leczenie do Kenii, gdzie zmarł w 1941.

Ważniejsze prace: Skauting dla chłopców (1908, wyd. pol. 1938); Wilczęta (1916, wyd. pol. 1923); Wskazówki dla skautmistrzów (1920, wyd. pol. 1930); Rovering to success (1922).